Aktif Öğrenme ve Pasif Öğrenme Nedir, Farkları Nelerdir?

Aktif Öğrenme, öğrenenlerin sürece katılımını sağlayarak öğrenmeyi geliştiren etkileşimli yöntemlerin kullanıldığı bir öğrenmedir. Pasif öğrenme ise, öğrencilerin kendilerine sunulan her şeyi kavramaktan sorumlu tutulduğu bir öğrenmedir. Pasif öğrenmede eğitmenden size verilecek yönlendirmeyi, talimatı veya bilgiyi beklemek zorunda kalırken, aktif öğrenmede öğrenme sürecine katılımınızı artırmak için farklı yöntemler ararsınız. Bu, pasif öğrenmede size bilgi verildiği ve yazılı veya sözlü olsun, size verilen talimatlara göre yapmanız gerektiği anlamına gelir. Öte yandan, aktif öğrenmede, öğrenme sürecine tamamen katılırsınız.

Öğrenme Nedir?

Öğrenme, doğrudan veya dolaylı, deneyimler nedeniyle öğrenenin davranışında önemli değişikliklerin meydana geldiği sürekli bir süreçtir. Ancak öğrenme, mutlaka bireyin doğru yönde gelişmesi anlamına gelmez. Şunlarla karakterize edilir:

• Evrensel süreç
• Amaçlı ve hedefe yönelik
• Deneyimlerin sıfırlanması
• Faaliyet ve koşulların ürünü
• Bir durumdan diğerine aktarılabilir
• Davranışta amaçlanan değişikliği getirir
• Öğrenmeye bağlı davranış değişiklikleri nispeten kalıcıdır

Aktif Öğrenme Nedir

Aktif öğrenme, grup tartışmaları, problem çözme, vaka çalışmaları ve diğer yöntemlerle öğrencilerin ders materyaline aktif olarak katılmasını içeren bir öğrenme yaklaşımıdır. Öğrencinin tam katılımını gerektirir ve öğretmene değil, etkileşimli öğrenme oturumlarına dayanır. Bir dizi bireysel ve grup etkinliği yoluyla, öğrencinin öğrenme sürecine doğrudan katılımının olduğu herhangi bir öğrenme biçimi aktif öğrenme sürecine dahil olabilir.

Bu yöntem, kavramsal anlamayı güçlendirir ve öğrencilerin mikro düzeyden makro düzeye düşünmelerine yardımcı olan farklı düşünmelerini etkinleştirir.

Öğrencilerin bilişsel olarak öğrenme sürecine dahil olduklarında öğrenmenin daha kalıcı olduğu kanıtlanmıştır. Bu, öğrenciler tarafından ağır zihinsel çabalar sarf edildiğinde, bunun uzun süreli akılda tutma ve anlama ile sonuçlandığı anlamına gelir.

Aktif öğrenmede, öğrenci kolayca sıkılmayabilir, çünkü dikkat süresi daha uzundur ve zihni tamamen meşgul tutar. Bu nedenle, öğrenenlerin kendi başlarına bir şeyler yapmalarını ve ne yaptıkları hakkında düşünmelerini içeren etkinlikleri teşvik eden tüm stratejiler aktif öğrenme kapsamına girer.

Meyers ve Jones’a göre, Aktif Öğrenme iki temel varsayıma dayanmaktadır:

• Doğası gereği, öğrenme aktif bir çabadır.
• Farklı insanlar farklı şekillerde öğrenirler.

Dolayısıyla aktif öğrenme sadece ders dinlemekten daha fazlasıdır, yani öğrenciler okumalı, yazmalı, hareket etmeli, tartışmalı ve problem çözmede yer almalıdır.

Aktif Öğrenme Yöntemleri

Aktif Öğrenme, şu yollarla öğrenmeyi içerir:

• Soru cevap
• gezi
• beyin fırtınası
• tartışmalar
• dramatizasyon
• ödevler
• bağımsız çalışma
• problem çözme

Aktif Öğrenmenin Avantajları

• Öğrenciler, aktif öğrenme sürecinde analiz, değerlendirme, topluluk önünde konuşma ve işbirliği gibi temel becerileri geliştirebilirler.
• Eleştirel düşünmeyi artırır.
• Öğrenme sürecinde geri bildirim kilit bir faktördür ve aktif öğrenmede sık geri bildirim sağlanır.
• Aktif öğrenme öğrenci merkezlidir ve bu nedenle öğrencilere öğrenme ortamlarında daha büyük bir rol verir.
• Tartışmaları teşvik eder ve dolayısıyla öğrencinin dikkatini güçlendirir.
• Aktif öğrenmede, bir öğretmen, sürekli geri bildirim ve katılım nedeniyle öğrencilerinin anlayışının sürekli bir analizini alır.

Pasif Öğrenme Nedir

Pasif Öğrenme, öğretmenlerin uzman olarak görüldüğü ve bilgiyi öğrencilere aktarmalarının beklendiği geleneksel öğrenme biçimi anlamına gelir. Bu nedenle öğrenciler, eğitmenleri tarafından kendilerine öğretilenlerden öğrendikleri için rahat bir tavır sergilerler. Ayrıca öğrenci, öğretim elemanından herhangi bir geri bildirim almamaktadır.

• Pasif Öğrenme, “Öğrencinin zihni, bilgi ile doldurulması gereken boş bardaklar gibidir” şeklinde varsaymaktadır.
• Öğrenenler, eğitmenin bilgisinin pasif bir alıcısı olarak algılanır, bu da öğrencilerin öğretmen tarafından aktarılan bilgiyi ezberlemesi ve taklit etmesi anlamına gelir.

Bu nedenle öğrenen tarafından bilgi edinmek için bilinçli bir çaba gösterilmez, daha çok öğretmen tarafından öğrenciye bir bilgi veya fikir verilir.

Pasif öğrenmede, öğrenci genellikle kolayca sıkılır veya yorulur, bu da beynin öğrenme seansları sırasında öğrencilerin düşünme yeteneğini sınırlayan minimum katılımından kaynaklanır. Ayrıca, öğrencinin anlayıp anlamadığını kontrol etmek için sadece birkaç fırsat sağlar.

Pasif Öğrenme Yöntemleri

Pasif Öğrenme, aşağıdakiler yoluyla öğrenmeyi içerir:

• Dersler
• öğreticiler
• seminer
• programlanmış talimatlar
• powerpoint sunum
• illüstrasyon
• ders kitabı

Pasif Öğrenmenin Dezavantajları

• Pasif öğrenme öğrenciler için biraz sıkıcı ve alakasız olabilir.
• Bir öğrencinin anlayışını değerlendirmek için daha az fırsat sağlayabilir.
• Öğrenciler pasif öğrenme sürecine daha az dahil olurlar ve utangaç olabilirler.

Aktif Öğrenme ile Pasif Öğrenme Arasındaki Farklar

Aktif öğrenme ile pasif öğrenme arasındaki farklar şunlardır:

• Aktif Öğrenme, öğrencileri doğrudan ve aktif olarak öğrenme sürecine dahil etmektir. Öte yandan, Pasif Öğrenme, öğrencilere öğretmen veya öğretim elemanı tarafından tüm bilgilerin verildiği ve bunları bütünleştirmeleri gereken bir öğrenme şeklidir.
• Öğrencilerin katılımı söz konusu olduğunda, aktif öğrenme, öğrencilerin kavramı yaparak öğrendiği bu tür yöntemleri kullanma eğilimindedir ve bu nedenle öğrencilerin sürece aktif olarak katılmaları gerekir. Buna karşılık, pasif öğrenme durumunda, öğrencinin katılımının nispeten daha az olduğu geleneksel öğrenme yöntemleri kullanılır.
• Pasif öğrenme öğretmen odaklıyken, aktif öğrenme, odağın öğretmenden öğrenciye ve öğretmen tarafından bilgi sağlanmasından öğrencinin aktif katılımına kaydırıldığı öğrenci odaklıdır.
• Aktif öğrenme, öğrencilerde öğrenmeyi geliştirmek için kullanılır, yani öğrencilerin aktiviteyi gerçekleştirirken kendi anlamlarını inşa ederek öğrenmelerini veya kendilerini eğitmelerini sağlar. Buna karşılık, öğrencilere yeni materyal sunulduğunda pasif öğrenme kullanılır.
• Açıkçası öğrenciler etkinliği yaparak kavramı öğrenecekleri zaman konuyu daha iyi kavrayacakları için aktif öğrenme durumunda bilgiyi akılda tutma oranı yüksektir. Bunun aksine, pasif öğrenme durumunda bilgiyi akılda tutma oranı oldukça düşüktür.
• Aktif Öğrenme, analiz, sentez, değerlendirme, topluluk önünde konuşma ve işbirliğini içerebilen Yüksek Düzeyli Düşünme Becerilerinin geliştirilmesine yardımcı olur. Aksine, pasif öğrenme genellikle öğrencilerde tanımlama, açıklama ve yazma becerilerini içerebilen Alt Düzey Düşünme Becerilerini geliştirir.
• Aktif öğrenme durumunda öğrenme sorumluluğu öğrenciye aittir. Buna karşılık, pasif öğrenmede öğrencinin öğrenmesinin sorumluluğunu alan öğretmendir.
• Aktif öğrenmede öğretmen, öğrencinin bilgi edinmesi için uygun bir ortam yaratan bir kolaylaştırıcı rolü oynar, ancak pasif öğrenmede öğretmenler birincil bilgi kaynağı olarak kabul edilir, bu nedenle bir öğretici rolü oynarlar.
• Aktif öğrenme, öğrencilerde yaratıcı veya benzersiz fikirlerin üretilmesiyle sonuçlanan farklı düşünmeyi teşvik eder. Buna karşılık, pasif öğrenme, öğretilen biçimde düşünmeyi teşvik eder, yani öğrencinin temel bir soruya öğretilen cevabı vermesi beklenir.
• Aktif öğrenmede, ana bilgi kaynağı uygulamalı gözlem, pratik uygulama, deneyler vb. iken, pasif öğrenmede ana bilgi kaynağı öğretmen/eğitmen, kitaplar veya çevrimiçi kaynaklardır.

Becerilerin Gelişimi

Hem aktif öğrenme hem de pasif öğrenme, öğrencilerde belirli beceriler geliştirme eğilimindedir:

Aktif ve Pasif Öğrenme Örnekleri

Aktif ve pasif öğrenmenin bazı yaygın örnekleri şunlardır:

Genel olarak, pasif öğrenme ile çeşitli bilgi parçaları bireysel birimler olarak kabul edilirken, aktif öğrenme ile bağlantılar arar, farklı birimler arasında bağlantılar kurar ve resmin tamamını anlarsınız…